کابل تیلگراف –۱٣ سنبله سال ۱۴۰۴ خورشیدی
ورود کمک‌های قطر به کابل به رهبری مریم بنت علی المسند، وزیر مشاور در امور بین‌الملل قطر، توجه بسیاری از کاربران رسانه‌های اجتماعی را به خود جلب کرده است. برخی این اقدام قطر را تلاشی عمدی برای جلب توجه طالبان به آموزش دختران و حق کار زنان خوانده‌اند، در حالی که برخی دیگر از طالبان به دلیل دادن نقش به زنان در سیاست و هر جنبه‌ای از زندگی، مانند سایر کشورها، انتقاد کرده‌اند.
کمک قطر
قطر اعلام کرده است که چهار هواپیمای کمک‌های بشردوستانه به رهبری مریم بنت علی المسند، وزیر مشاور در امور بین‌الملل قطر و به همراه یک تیم نجات بین‌المللی وارد کابل شده‌اند و دو شفاخانهٔ سیار، دارو، غذا و لوازم سرپناه را برای کمک به قربانیان زلزله در شرق افغانستان آورده‌اند.
این کمک‌ها توسط صندوق توسعه قطر ارائه شده است که شامل دو شفاخانهٔ سیار، غذا، دارو و لوازم سرپناه می‌شود.
این منبع می‌گوید که حدود ۱۱۰۰۰ قربانی زلزله از این کمک‌ها بهره‌مند خواهند شد.
نظرات در مورد ورود مریم بنت علی المسند در رسانه‌های اجتماعی
نور آغا مجبور نوشت: «خانه‌اش اباد، همه اینها از برکت آموزش و پرورش است که توسط یک زن اداره می‌شود.»
محمد فهیم هوتک نوشت: «اگر اکنون یک زن در کابینه داشتیم و از این زنان استقبال می‌کردیم، چه اتفاقی می‌افتاد؟»
فرحان عمر نوشت: «به آنها اینگونه دست به سینه ایستاده‌اند، اما زنان کشور ما را از همه چیز محروم کرده‌اند. خدا شما را پاسخگو نگه دارد.»
ذبیح ظاهر نوشت: «من تعجب می‌کنم که چه تفاوتی بین اسلام و دین قطر و دین و قرآن افغانستان وجود دارد؟ دختران آنها تحصیل می‌کنند، سیاست می‌کنند و در خانه‌های ما محبوس هستند. روز حساب فرا می‌رسد.»
سید سمیع‌الله حکیمی نوشت: «ورود این زنان همچنین پیامی به مقامات افغان می‌دهد که از مخالفت خود بیرون بیایند و آموزش دختران و زنان را در اولویت قرار دهند.»
احسان‌الله قاضی‌زاده نیز نوشت: «در قطر مردان باهوش‌تری از این زن بودند، اما به دلیل اهمیت زنان برای ما، او را استخدام کردند. ما زنان را آزار می‌دادیم و خود زن قطری با کمک چهار هواپیما به کابل رسید.»
او ابراز امیدواری کرد که دختران افغان نیز به همین شکل بدرخشند.
محدودیت‌ها علیه زنان در افغانستان
پس از آنکه طالبان در اگست ۲۰۲۱ دوباره کنترل افغانستان را به دست گرفتند، مجموعه‌ای از محدودیت‌ها بر آموزش و کار زنان و دختران اعمال شد. این محدودیت‌ها در مراحل مختلف اجرا شدند.
در ابتدا، مکاتب دخترانه بالاتر از صنف هفتم تعطیل شدند. طالبان گفته بودند که پس از ایجاد «شرایط مناسب» دوباره بازگشایی خواهند شد، اما این وعده تا به امروز محقق نشده است.
در دسامبر ۲۰۲۲، وزارت تحصیلات عالی طالبان، محصلین زن را از تحصیلات عالی منع کرد. پس از این تصمیم، هزاران دختر که در پوهنتون‌ها مشغول به تحصیل بودند، به خانه فرستاده شدند.
طالبان کار زنان را در بسیاری از مؤسسات دولتی محدود یا ممنوع کردند. زنان فقط مجاز به کار در بخش‌های صحت، آموزش (تدریس تا صنف ششم) و برخی از بخش‌های بشردوستانه هستند. در اپریل ۲۰۲۳، وزارت کار و امور اجتماعی طالبان نیز ممنوعیتی برای کارکنان زن سازمان ملل اعلام کرد که خشم گسترده بین‌المللی را برانگیخت.
طالبان استدلال می‌کنند که این تصمیمات مبتنی بر قوانین اسلامی و «فرهنگ افغانی» است و ادعا می‌کنند که در آینده، پس از فراهم شدن شرایط، به دختران اجازه تحصیل خواهند داد. با این حال، هنوز هیچ طرح مشخصی ارائه نشده است.
واکنش‌های داخلی و بین‌المللی
سازمان ملل متحد، کشورهای اسلامی و جامعه بین‌المللی حقوق بشر به شدت از طالبان انتقاد کرده‌اند. شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد این محدودیت‌ها را «تبعیض سیستماتیک» علیه زنان نامیده است. سازمان‌های بین‌المللی این محدودیت‌ها را نه تنها نقض حقوق بشر، بلکه تأثیر جدی بر توسعه اقتصادی و اجتماعی افغانستان نیز دانسته‌اند.
در داخل کشور، زنان بارها با شعارهای «نان، کار، آزادی» به خیابان‌ها آمده‌اند، اما این تظاهرات به دلیل محدودیت‌های امنیتی شدید طالبان به طور گسترده منتشر نشده است. با این وجود، آموزش و کار دختران و زنان همچنان موضوع داغی در بحث‌های سیاسی و اجتماعی افغانستان است.
